ซีเซียม-137 คืออะไร?
ซีเซียม-137 เป็นสารกัมมันตรังสีอันตรายประเภทที่ 3 ตามการจำแนกของทบวงการพลังงานปรมาณูระหว่างประเทศ (International Atomic Energy Agency)
มีลักษณะทางกายภาพมีลักษณะเป็นของแข็ง คล้ายผงเกลือ สามารถฟุ้งกระจายได้เมื่อแตกออกจากแคปซูลที่ห่อหุ้มไว และมีครึ่งชีวิต 30 ปี
ซีเซียม-137 มีครึ่งชีวิต 30 ปี หมายความว่าอย่างไร?
หมายถึงระยะเวลาที่กัมมันตรังสีใช้ในการสลายตัวจนเหลือเพียงครึ่งหนึ่งของปริมาณตั้งต้น ยกตัวอย่างเช่น ซีเซียม-137 จำนวน 100 กรัม มีครึ่งชีวิต 30 ปี หมายความว่า อีก 30 ปีนับจากนี้ ซีเซียม-137 จะเหลือจากการสลาย ร้อยละ 50 จนเหลือ 50 กรัม และอีก 60 ปีนับจากนี้ กัมมันตรังสีจะเหลือจากการสลาย ร้อยละ 25 จนเหลือ 25 กรัม ดังนั้นซีเซียม-137 ต้องใช้เวลาอีกนับร้อยปีจึงจะสลายเหลือศูนย์หรือจนสูญเสียสภาพ และระหว่างช่วงเวลาการสลายผลกระทบจากการปนเปื้อนอาจจะเกิดขึ้นต่อสุขภาพและสิ่งแวดล้อม
โดยปริมาณของวัสดุกัมตรังสีซีเซียม-137 ที่เป็นข่าวนี้มีค่าเริ่มต้นที่ 80 มิลลิคูรี (80mCi) วัดเมื่อวันที่ 1 มีนาคม 2538 ปัจจุบันเหลือปริมาณอยู่ที่ 41.14 มิลลิคูรี โดยประมาณ (ข้อมูลจากสำนักงานปรมาณูเพื่อสันติ)
ซีเซียม-137 ใช้ทำอะไร?
ซีเซียม-137 ถูกนำมาใช้ประโยชน์เป็นอุปกรณ์วัดระดับ (Level gauge) ในโรงงานอุตสาหกรรม เช่น เครื่องวัดความชื้น เครื่องวัดความหนาแน่น เครื่องวัดระดับการไหลของเหลวในท่อ เครื่องวัดความหนา และเครื่องตรวจสอบชั้นบาดาล ส่วนทางการแพทย์ ใช้เป็นต้นกำเนิดของรังสีแกมมาเพื่อฉายแสงรักษามะเร็ง
ในกรณีโรงไฟฟ้าแห่งนี้ ใช้ซีเซียม-137 เป็นเครื่องมือวัดระดับของขี้เถ้าในไซโลของโรงไฟฟ้า
ซีเซียม-137 มีอันตรายไหม?
การได้รับปริมาณรังสีที่แผ่ออกมาจากซีเซียม-137 เป็น ระยะเวลาสั้น ๆ จะไม่ส่ง ผลให้เกิดอันตรายที่เห็นผลชัดเจนในทันทีแต่อย่างใด แต่อาจก่อให้เกิดความเสี่ยง ที่สูงขึ้นในการเกิดโรคมะเร็งได้
ในกรณีหากได้รับปริมาณรังสีต่อเนื่องเป็นระยะเวลานาน ๆ ก็อาจก่อให้เกิดอันตราย เช่น ผิวหนังแสบร้อนและมีผื่นแดงคล้าย น้ำ ร้อนลวกหรือโดนไฟไหม้ หรืออาจมีอาการคลื่นไส้อาเจียนได้
ถ้าหากได้รับ ปริมาณรังสีที่สูงมากพอ เมื่อซีเซียม-137 เข้าไปในร่างกายจะเข้าไปสะสมอยู่ในเนื้อเยื่ออ่อน (soft tissue) ของอวัยวะต่าง ๆ และแผ่รังสีให้แก่อวัยวะเหล่านี้ ส่งผลให้เกิดความเสี่ยงในการเกิดมะเร็งของอวัยวะที่ซีเซียม-137 นั้นเข้าไปสะสมอยู่
